Звезда [Zvezda] [Polish translation]

My wiecznie w drodze, my ciągle gdzieś głodni

Żyjemy desperackim, beznadziejnym życiem

Za kawałek tego głupiego świata

Do ostatniego chłopca trwamy

Krzyż na rozerwanej i scerowanej skórze

Pod kamizelką rwie się i tańczy dusza

Ja patrzę na żywe i zakurzone gęby

To są drodzy moi koledzy

Bez pogody w gówno i kipiącą wodę

Wyruszamy z nadzieją zdążyć przed świtem

My – niedożywiona wolność

My – żołnierze sukcesu, dzwonnicy losu

Krzyż ciąży na słonej od przeszłości skórze

Pod kamizelką płonie i wrzeszczy dusza

Cudze niebo całuje nasze zakurzone gęby

Cudze niebo nam oddaje się śpiesznie

Wypaliła się, upadła tuż obok młoda gwiazda

Pożyła na świecie mało, gdy wyleciała z gniazda

I przestała wkrótce świecić, krew ściekała po trawie

Długo będzie nocą śnić się ból w mym zbędnym rękawie

Czerwona gwiazda na zieleni smętnej

Czarna bieda wisi na włosku

Czerwona bieda na chłodnej piersi

Czarna gwiazda płonie na przedzie

My zbawiamy nasz świat od śmieci i zepsucia

Zagryzając tęsknotą i nadzieją śnieg

My stoimy nad mogiły przepaścią, milcząc

Spoglądając jak w wieczność czołga się człowiek

Poczerniała od przeczuć i strachu

Bije żyła na białej od bólu skroni

My od poprzedniego nocnego ataku

Podnosimy się z brzuchów już coraz lżej

Wypaliła się, upadła tuż obok młoda gwiazda

Pożyła na świecie mało, gdy wyleciała z gniazda

I przestała wkrótce świecić, krew ściekała po trawie

Długo będzie nocą śnić się ból w mym zbędnym rękawie

Czerwona gwiazda na zieleni smętnej

Czarna bieda wisi na włosku

Czerwona bieda na chłodnej piersi

Czarna gwiazda płonie na przedzie