Το ασπρο χιονι, ο παγοσ'ναι γκρι
πανω στη ραγησμενη γη
το παπλωμα πανω σ'αυτη
Ειναι στρογγυλη η πολη αυτη
Πανω πανε τα συννεφα
που κλεινουν τ'ουρανειο φως
πανω στην πολη - τα καπνα
ηλικια - δυο χιλιαδες χρονων
που λαμπει το αστερι αυτο
που ειναι ο ηλιος.
Δυο χιλιαδες χρονια - τοσο πολυ διαρκει
ο πολεμοσ χωρις την αφορμη
για την νεολαια αυτη
κατα της ρητιδες τις
Κατακοκκινο αιμα αυτο
σε μια ωρα μοιαζει με γη
λουλουδια και χορτο - σε δυο
και ξαναγεννημενη - σε τρεις!
Με τη ζεστη του αστεριου αυτου
που ειναι ο ηλιος
Εμεις ξερουμε - παντα ετσι διαρκει
ποιος ειναι ο τυχερος
εχει αλλο σκοπο στη γη*
νεος παει στον ουρανο!
Ουτε "οχι" ουτε "ναι" - τιποτα δεν θα πει
ουτε τ'ονοματα μας
μπορει να πιασει και τα αστερια εκει
ουτε μονο στα ονειρα
για να πεφτει οταν ειναι καυτος
απ'το αστερι - απο το ηλιο