Цяпер (Зараз) -- я што звер паранены,
Дрэнна мне -- ад тваёй няслушнасці.
Здрадзіла -- слоў мякчэй тут не знайсці.
Бач, няна́вісць ўжо кіпіць, (Ненавіджу, бач, ужо/цябе,)
Але ўчора толькі быў – гатовы…
Жыццё табе аддаць.
Прыпеў:
Але так кажуць (А чу́ткі ўюцца), --
Што быў табе ўсё ж верны.
Што, як святы я --
граху асцерагаўся.
А ты ў граху загра́зла (увязла),
Другіх мужчын скрывала...
Знай, --
такім запе́рта (закрыта) брама ў рай.
Знаю, -- га́ньба ўся/та раскрылася,
Знаць не знала, -- пра цябе што кажуць там
(Я не знала, -- плётак ро́зных пра цябе).
Здрадзіў ты -- слоў мякчэ́й не адшукаць.
Бач, няна́вісць распаліў (ўжо-кіпіць)
(Ненаві́джу) бач, ужо́/цябе)!
Добра, здра́джваў ты, нехай! Ну! -- што ж...
А не дару́е Бог! (А Бог не вы́бачы́ць!)
Прыпеў:
А плёткі віюцца:
Табе была́ я вернай!
Што/Ды як святая --
граху асцерагалась.
А ты -- ў граху павязнуў,
Другіх заўжды́ (жанчы́н) «хава́ў» ты...
Знай, --
такія не трапля́юць ў рай.
(х2)
І кру́цяць плёткі (А плёткі ўюцца):
Табе я верны ўсё ж быў.
Што, як святы я --
граху заўжды цураўся…
А грэшнай ты вядо́ма, --
Другіх мужчын уто́йваць...
Знай! --
такім зачы́нен шлях у рай.