Бір түні Костикамен,
Мен бөтелкемен, ол да бөтелкемен.
Өз қолымызбен,
Терезе алдындағы гүлдерді суардық.
Бөтелкеде қалғанын,
Мысыққа бердік.
Гүлдің не сезерін біз білмейміз,
Бірақ мысық әндете бастаған еді,
Біз де оған қосыла шырқадық...
Хоп-па Зунеа-Зунеа,
Хоп-па қәнекей бәріміз.
Бар әлем таң қалуда,
Бұл талантты мысыққа.
Хоп-па себебі бұл жақсы,
Хоп-па бұл әзіл емес,
Бәрі Костиканы іздейді.
Дұрысы мен оған тағы бір бөтелке әкелейін!
Дұрысы мен оған тағы бір бөтелке әкелейін!
Бәрі Костиканы іздейді.
Дұрысы мен оған тағы бір бөтелке әкелейін!
Балықтар да орнында тыныш тұрмауда,
Мен оларды кішкене тамақтандырдым.
Аулада тек қана үйректер,
Олар тыныш және тыныш тұрды.
Ертең не боларын мен білмеймін,
Бірақ қазір бұл бәрі үшін жақсы.
Қалай оны Костика көрсетеді,
Әлбетте, бөтелке ішінде дым болмады,
Бірақ онда не болды?
Хоп-па Зунеа-Зунеа,
Хоп-па қәнекей бәріміз.
Бар әлем таң қалуда,
Бұл талантты мысыққа.
Хоп-па себебі бұл жақсы,
Хоп-па бұл әзіл емес,
Бәрі Костиканы іздейді.
Ол тек Зунеа-Зунеа деп ән шырқауда,
Таңға дейін,
Тек шырқауда...