Ζωή πέει με ντ'εποίκα σε
και ατόσα πόνια δίεις με
Θέλω να ζω και χαίρουμαι
και εσύ πάντα κλαινίεις με
Εμέν' πολλοί κακολογούν
ντο τραγωδώ και πίνω
κανείς κί ξερ' πόσο πονώ
και πόσα δάκρυα κχύνω
πονώ και η καρδία μ' λύεται
γομών' τ'ομάτια μ' δάκρυα
και αραεύω την χαράν
ς' σ'έρημον θαλασσάκριαν