Bana bazen öyle gelir ki,
Kanlı savaş alanlarından geçemeyen
Askerler, topraklarımıza uzanıp kalmaz,
Onlar, beyaz turnalara dönüşür.
Onlar, o uzak zamanlardan hala,
Uçup gelerek bize seslerini duyururlar.
Bundan değil midir, bizim göğe bakarken
Sık sık hüzünlenip susakalmamız?
Uçar, uçar yorgun turnalar, kama düzeninde,
Uçar, siste akşama doğru.
Ve, o şekilde, küçük bir boşluk görürüm-
Belki de o yer - bana aittir.
Bir gün gelecek ben de, turna akınlarıyla
Yüzeceğim gümüş renkli pus içerisinde.
Yeryüzünde bıraktığım herkese,
Gökyüzünden, kuş çığlıklarıyla sesleneceğim.
Bana bazen öyle gelir ki,
Kanlı savaş alanlarından geçemeyen
Askerler, topraklarımıza uzanıp kalmaz,
Onlar, beyaz turnalara dönüşür.