Het lijkt mij soms alsof soldaten, die van de bloedig velden niet gekeerd zijn, in onze aarde kwamen niet te liggen, maar in de witte kranen omgetoverd zijn.
En sinds de ver verleden tijden, ze vliegen en ze roepen ons als nog.
Is het niet waarom wij zo vaak stil staan en droevig kijken alle hemelwaarts?
Vermoeiend wig blijft in de hemel vliegen. En vliegt die in het mist tot avond val.
Er is daar in het groepje kleine leegte.
Waarschijnlijk is dat plekje voor mezelf.
De dag ooit komt dat ik met hun er mee vlieg door deze grijze duisternis heen. Vanuit hemel op m'n vogels roepend, degene die ik op de aarde achterliet alleen.
Het lijkt mij soms alsof soldaten, die van de bloedig velden niet gekeerd zijn, in onze aarde kwamen niet te liggen, maar in de witte kranen omgetoverd zijn.