Kur isha vajz' e re
gjithmonë enderroja
për djalin tim
sesi do t'ishte,
E doja t'ishte
një djal' i qeshur
dhe syt' bojeqielli
t'i kishte.
E doja djalin
te ish i bukur,
me floke te zeza
djalin e doja,
Sa shum' portrete
perbrenda fshihja
dhe sa te tjera
Mund te ndertoja.
Erdhi një ditë
dhe djalin e zgjodha...:
çudi vërtetë sa çudi!
Dhe s'kish as emrin
qe unë e doja,
dhe s'kishte flokun e zi.
Dhe s'kish as emrin
qe unë e doja,
dhe s'kishte flokun e zi.
(refreni)
Tani më vjen te qesh
me veten time
kur sjell nder mendje
endrrat, rinine.
Harrova floket,
sytë edhe emrin
e mbi të gjitha
zgjodha njerine!