Τόσες πολλές λέξεις είχαν γραφτεί
Τόσα πολλά όνειρα είχαν ζήσει
Μας έχετε υποστηρίξει μ’ επευφημία1
Θα μπορούσαμε να σταθούμε στη κορυφή του βουνού
Αλλά τίποτα στη ζωή δεν είναι ατελείωτο
Το χάσμα ακολουθεί στο ζενίθ2
Κάθε ανάμνηση είναι πολύ πολύτιμη
Για να βλέπεις μόνο από υπερηφάνεια χωρίς τέλος
Ήρθε η ώρα να πηγαίνουμε
Σας ευχαριστούμε για όλα τα χρόνια
Ακόμα κι αν πονάει
Ήρθε η ώρα για εμάς να πηγαίνουμε
Όταν είναι η πιο όμορφη
(Ήρθε η ώρα να πηγαίνουμε)
Ήρθε η ώρα να πηγαίνουμε
Εμείς θα σε κουβαλάμε στη καρδιά μας
Ακόμα κι αν πονάει
Ήρθε η ώρα για εμάς να πηγαίνουμε
Όταν είναι η πιο όμορφη
Ποτέ καμιά στιγμή δε χάθηκε
Όταν ζει στη καρδιά μας
Η ζωή είναι διαφορετική τώρα
Αλλά η μνήμη θα συνεχίζει να υπάρχει για πάντα
Εμείς ποτέ δε θα σας ξεχάσουμε
Ο καθένας από εμάς τραβάει το δρόμο του
Κι ίσως η τύχη μας ξαναφέρει στο δρόμο σας
Έχετε αποδείξει ότι τα πάντα είναι δυνατά
Κανένα δάκρυ δε μας συνοδεύει
Δεν έχει σημασία που πηγαίνει το ταξίδι
Όλες οι όμορφες εικόνες παρέμειναν
Όταν ήρθε η ώρα μας
Θέλουμε ν’ ακούσουμε τις φωνές μας μια φορά ακόμα
Να δω τα χέρια σου μια φορά ακόμα
Άφησέ μας να πούμε αντίο μαζί
Κι εγκάρδια να είμαστε μαζί για πάντα
1. επευφημία: ζητωκραυγή, επιδοκιμασία2. ζενίθ: μτφ. αποκορύφωμα, απόγειο