طبعم همه خشک است حقیقت
شیرین شوم از شهدِ شکوهت
ای خسرو شیرین دهنان قندِ دمادم
پُر ساز رگ نی شِکرم را
مرداب مرا زنده کن ای دوست
از چشمهی صافت بدهام تا
سیراب شوم جان به کف آرم
تقدیم کنم پا و سرم را
چون پَست رود رحمتِ جانان
ما پَست رویم تا که ببارد
بر چهرهی ما رحمتِ باران
دریاب زمینِ لاغرم را
نابابِ مرا باب کن ای دوست
تا بال شوم سوی تو آیم
آزاد شوم از دو جهانت
دریاب ضمیرِ خودسرم را
حقُالقدمت را با جان دهم ای دوست
دریاب تنم را دریاب سرم را