Шалёна, стамiлас' (у стомы, утомлена)…
Хiба занадта хачу ад жыцця?
Усё ж хутка бягу я,
А час спрабуе мяне дагнаць.
Можа, можаш Сусвет стрымаць,
Бо я хачу часам бавiць з табой час?
Магла б так шмат табе я даць --
Iзноў нам закахацца.
У сабе я дужа пэўна…
Зноў падмануць я спрабую лёс.
Усё ж хутка бягу я,
Хачу пабольш я трымаць ад жыцця.
Можа, можаш Сусвет стрымаць,
Бо я хачу часам бавiць з табой час?
Магла б так шмат табе я даць --
Iзноў закахацца нам.
Можа, можаш спыніць Сусвет?
Бо я хацела б праводзiць з табой час.
Магла б так шмат я даць табе --
Iзноў (…жа) улюбiцца нам.
_______________________
Шалёная, стомленая,
Хіба (Напэўна) занадта шмат ад жыцця хачу?
Усё ж бягу таксама хутка,
А час спрабуе дагнаць мяне.
Можа, можаш утрымаць (спыніць) Свет,
Бо (таму што) хацела б часам праводзіць (бавiць) з табой час?
Магла бы табе так шмат даць --
Iзноў закахаць нас (...адно ў другога)...
Перад сабой… надта (вельмi) ўпэўнена...
Зноў жа спрабую падмануць лёс...
Занадта хутка ўсё ж бягу...
Хачу, як пабольш ад жыцця ўзяць.
Можа, можаш спыніць Сусвет?
Бо хацела бы часам бавіць з табой час…
Магла б табе так шмат даць:
Зноў закахаць нас (…адно ў аднаго)...
(Зноўку “прымусіць” закахацца нас...)