Зачем [Zachem] [Turkish translation]

Kızın gözlerinden şafak süzülüyordu,

Ve (o şafak) ışığıyla herkesi gölgede bırakıyordu.

Kıza bir kez bakmasıyla

Adam aklını yitiriyordu.

Gözlerinin içine baktı adam,

Ve onu ne çok sevdiğini söyledi,

Ama gece olmuştu,

Cevap alamadan gitti.

Nakarat:

Neyine gerek kızın bu ipekliler, bu renkli bulutlar?

Neden bunların hepsi? Neden?

Neyine gerek kızın bu ipekliler, bu renkli bulutlar?

Neden bunların hepsi? Neden?

Altın içinde pırlantalar hediye etti adam

Ve iltifatlarla aralarını bozdu.

Kız ise hala kalbinin "evet" demesini bekliyordu.

Nakarat:

O halde kız niye duyguları hakkında yalan söyledi?

Neden bunların hepsi? Neden?

O halde kız niye duyguları hakkında yalan söyledi?

Neden bunların hepsi? Neden?

Neden bunların hepsi? Neden?

Kim söyler?

Neden bunların hepsi? Neden?

Kim söyler?

Neye lazım bu pırlantalar, niçin bu altın(lar)?

Kız ona bakıyor,

Ama kalbi ısınmamış.

Adamsa bekliyor artık, kaç yıl olmuş, ama yok.

Kızın gözlerinde kuyruklu-yıldız boşluğu okuyor.

Adam bakıyor ama görmüyor,

Kız sevmiyor, ama incitmek de istemiyor.

Çıkışı olmayan bir labirent gibi.

Saniyelik bir iç çekiş, ve bütün bir hayat nefes veriş.

Geriye bir tek aşağı doğru düşmek kalıyor.

Adam av üstünde - kızın kalbi büyük ödül!

Sanki adamın başka nedeni yok,

Kızın ise başka erkeği (yok).

Ve bu gece de adam eli boş gidecek.

Adam özgür, ama kız esaret gibi.

Göğsünde kalp atışları, ama nabzını hissetmiyor,

Aşka ait fikirleri, ama hiç bir duygu içermiyor.

Gözlerinde ateşler yanmakta kızın,

Ama adam içlerindeki sevgiyi görmüyor.

Pırlantalar ve çiçekler, kızın ihtiyacı olan şeyler değil.

Kıza adamın söyledikleri lüzum değil,

Onlar sadece baş döndürüyor.

Ve her akşam yavaş yavaş

Kız tek başına eve gidiyor.

Kızla olmak adamın hayali,

Ama kızın kalbi boş.

Zaman varsın ilerlesin

Adamın umudu hiç ölmüyor.