زبان نگاه [Zabāne negāh]

نشود فاشِ کسی آنچه میانِ من و توست

تا اشاراتِ نظر، نامه‌رَسان من و توست

(۲ بار)

گوش کن، با لبِ خاموش سخن می‌گویم

با لبِ خاموش سخن می‌گویم

پاسخم دِه، به نگاهی که زبان من و توست

که زبان من و توست

روزگاری شد و کَس مردِ ره عشق ندید

روزگاری شد و کَس مردِ ره عشق ندید

حالیا چشمِ جهانی نگرانِ من و توست

نگرانِ من و توست

گرچه در خلوتِ راز دلِ ما کَس نرسید

گرچه در خلوتِ راز دلِ ما کَس نرسید

همه جا زمزمهٔ عشقِ نهانِ من و توست

عشقِ نهانِ من و توست

این همه قصهٔ فردوس و تمنای بهشت

گفت و گویی زِ خیال و زِ جهانِ من و توست

نقشِ ما گو نَنِگارند به دیباچهٔ عقل

نقشِ ما گو نَنِگارند به دیباچهٔ عقل

هر کجا نامهٔ عشق است، نشانِ من و توست

سایه زاتشکدهٔ ماست، فروغِ مه و مهر

سایه زاتشکدهٔ ماست، فروغِ مه و مهر

وای از این آتشِ روشن

وای از این آتشِ روشن که به جان من و توست

نشود فاشِ کسی آنچه میانِ من و توست

تا اشاراتِ نظر، نامه‌رَسان من و توست

(۲ بار)