Sensüz yola girürisem çârem yok adım atmaga
Gevdemde kuvvetüm sensin başum götürüp gitmege
Gönlüm canum 'aklum bilüm senün ile karâr ider
Pervâz ururlar dem-be-dem uçuban dosta gitmege
Kendüliginden geçeni togan ider ma'şûk anı
Ördek ü keklige salar sürü idüben tutmaga
'Âşık mı diyem ben ana Tanrı'nun uçmagın seve
Uçmak dahı tuzagımış mü'min cânların tutmaga
Ganî Cebbâr 'ışk erine bin Hamza'ca kuvvet virür
Tagları yirinden ırar yol eyler dosta gitmege
Yüz bin Ferhâd külüng almış kazar taglar bünyâdını
Kayalar kesüp yol eyler Âb-ı Hayât akıtmaga
Âb-ı hayât'un çeşmesi 'âşıklarun visâlidür
Kadehi tolu yüridür susamışları yakmaga
'Âşık kişi miskîn olur yol içinde teslîm olur
Kim n'iderise boyun bura çâre yok gönül yıkmaga
Yidi veyil Tamu'sını kül eyler 'âşıklar âhı
Kasd ider sekiz uçmagı nûr ide nûra katmaga
Bildük gelenler geçdiler gördük konanlar göçdiler
'Işk şarâbın içen cânlar uymaz göçmege konmaga
Tutulmadı Yûnus cânı geçdi Tamu'dan Uçmak'dan
Yola düşüp dpsta gider gine aslın ulaşmaga