Αν κατέβω αυτό το διάδρομο απόψε
Είναι τόσο ήσυχα, έτσι ακροπατώ1 μέσα στο σκοτάδι
Και σε καλώ στο τηλέφωνο, σε καλώ στο παλιό αριθμό σου
Κι αφήνω το κουδούνι του σπιτιού σου2 μέχρι να ξυπνήσω το φάντασμά σου
Τον αφήνω να κατέβει στο διάδρομό σου
Δε κάνει ησυχία, γλιστράει ο δέκτη σου
Τρέχω κατά μήκους του σύρματος
Ακολουθείς τον αριθμό μου, γλιστράς στο χέρι μου
Είναι η λάμψη που “διασχίζει” στο νυχτικό μου
Είναι ο ήχος του τηλεφώνου
Νομίζω χθες βράδυ
Έκανες κύκλους γύρω μου
Νομίζω χθες βράδυ
Έκανες κύκλους γύρω μου
Νομίζω χθες βράδυ
Έκανες κύκλους γύρω μου
Δε μπορώ να πιω αυτό το καφέ μέχρι να σε βάλω στη ντουλάπα μου
Άσ’ τον να μ’ αμφισβητήσει, άσ’ τον να μ’ απορρίψει
Το καταλαβαίνω απ’ τον ψίθυρό του, δεν είσαι τόσο σκληρός
Είναι η λάμψη που “διασχίζει” στο νυχτικό μου
Είναι ο ήχος του τηλεφώνου
Νομίζω χθες βράδυ
Έκανες κύκλους γύρω μου
Νομίζω χθες βράδυ
Έκανες κύκλους γύρω μου
Νομίζω χθες βράδυ
Έκανες κύκλους γύρω μου
Νομίζω χθες βράδυ
Έκανες κύκλους γύρω μου
Νομίζω χθες βράδυ
Έκανες κύκλους γύρω μου
1. μτφ. || περπατώ στις μύτες των ποδιών μου2. επεξ. || να συνεχίζει να χτυπά