Gdy uczucie samotności wychładza
Łąki twoich myśli
Pomyśl, że gdy nadchodzi zima
Czyż wiosna może być daleko?
A pod najgłębszym śniegiem,
Sekretem róży jest,
Że po prostu wie,
Że trzeba wierzyć w wiosnę.
Tak jak drzewo mające pewność,
Że jego liście znów się odrodzą,
Bo wie, że jego pustka,
To tylko pora roku.
Skuta lodem góra marzy,
O roztopach kwietnia.
Kryształowo jasne jest, że
Że trzeba wierzyć w wiosnę.
Trzeba uwierzyć w miłość,
I ufać, że jest już w drodze.
Jak ta uśpiona róża,
Tęskniąca za pocałunkiem maja.
A w świecie śniegu sprawy są,
które przychodzą i odchodzą,
Gdzie tego co wydaje ci się -
Nie możesz pewien być.
Trzeba uwierzyć w wiosnę,
I w miłość.