Όταν η τελευταία σταγόνα της βροχής έχει στεγνώσει από το πεζοδρόμιο
Δεν θα έπρεπε να βρίσκω ένα σημάδι/λεκέ; αλλά ποτέ δεν βρίσκω
Ο τρόπος με τον οποίο τα λάστιχα περνάνε πάνω από τις πέτρες σε παλιούς επαρχιακούς δρόμους
Τους αφήνουν λασπωμένους από κάτω, μου θυμίζει εσένα
Βρίσκεις γκράφιτι στους τοίχους από παλιούς θαλάμους τουαλέτας
Ξέρεις ,μπορείς απλά να το ξύσεις και να σβηστεί, έτσι ήταν παλιά
Όπως το δολάριο στην τσέπη σου, που έχει ξοδευτεί και ανταλλαχθεί
Δεν μπορείς να αλλάξεις το που έχει βρεθεί, μου θυμίζει εμένα
Και έζησα, και έμαθα, σε είχα, κάηκα
Αντιστάθηκα, κρατήθηκα
Ένας Θεός ξέρει πόσο πολύ χρόνο μου σπατάλησες
Χαμένα δάκρυα, ορκίστηκα ότι θα έφευγα
Αλλά κανένα ποσό ελευθερίας δεν σε καθαρίζει
Ακόμα έχω εσένα παντού πάνω μου
Υποθέτω πως η χειρότερη ημέρα του Ιουνίου
ήταν η μέρα που σε γνώρισα
Με τα χέρια σου στις τσέπες
Και με το πλατύ σου χαμόγελο σα να λέει "Εύχεσαι να με είχες ,έτσι δεν είναι;"
Και σε ήθελα, οπότε χαμογέλασα και έλιωσα σαν παιδί
Τώρα κάθε ανάσα που παίρνω μου θυμίζει το τότε
Λοιπόν, έζησα, και έμαθα, σε είχα, κάηκα
Αντιστάθηκα, κρατήθηκα
Ένας Θεός ξέρει πόσο πολύ χρόνο μου σπατάλησες
Χαμένα δάκρυα, ορκίστηκα ότι θα έφευγα
Αλλά κανένα ποσό ελευθερίας δεν σε καθαρίζει
Ακόμα έχω εσένα παντού πάνω μου
Έζησα και έμαθα και ανακάλυψα πως είναι να γυρνάω
Και να βλέπω ότι ποτέ δεν ήταν πραγματικά γραφτό να είμαστε μαζί
Οπότε είπα ψέματα, και προσπάθησα, και είδα ένα κομμάτι του εαυτού μου να πεθαίνει
Γιατί κανένα ποσό ελευθερίας δεν σε καθαρίζει
Ακόμα έχω εσένα παντού πάνω μου
Ακόμα έχω εσένα παντού πάνω μου ,ωω ,πάνω μου