夜のピエロ [Yoru no piero] [Thai translation]

แสงไฟริมทางมืดดับลง ราตรีอันโดดเดี่ยวเชื้อเชิญเรา

ในแสงอันเจิดจ้า ของแต่ละวันที่มีเสียงอื้ออึง ยังคงเล่นละครในวันนี้

ความหลงใหลและอยากรู้อยากเห็นได้ริบหรี่ลง ดวงตาพลันพร่ามัว

ตัวตนที่น่าเบื่อหน่าย ทุก ๆ วันที่ไร้อิสระ ลืมมันไปให้หมด

แล้วเริงระบำในเมืองยามค่ำคืน

อาการด้านชาเริ่มเรื้อรัง ไม่เคยมีประสบการณ์หรอก แต่หนีออกจากเมืองกันเถอะ

ทว่ากระจกเงาและใบหน้านั้น ช่างน่ารักไร้เดียงสา

เอ่ยคำอำลา หัวเราะเย้ยหยันตัวเอง

แบบนี้ดีแล้ว รถไฟฟ้าขบวนสุดท้ายมาจอดแล้ว

ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ที่ลืมเลือนกระทั่งความฝันนี้

เลือนหายไป ในความเพ้อฝันแต่ละวัน

แสงนีออนกลืนกินยามราตรี ในกระป๋องเปล่าที่มีเพียงรสขื่นขม

ความต่ำต้อยที่ทับถมดุจกองขยะ แผดเผาดวงใจอย่างเยือกเย็น

สำรอกความโดดเดี่ยวออกมา

แสงของเมืองที่เปล่งประกาย เปลี่ยนสีสันแล้วเย้ยหยัน

ยังคงอยู่ในห้องเพียงลำพัง

แสงอันกลวงเปล่าผ่านเลยไป กลายเป็นเงาในท้ายที่สุด

จมดิ่งไปในราตรี

ยามเช้าตรู่คือความหดหู่อันเลือนลาง รุ่งอรุณช่างน่ากลัว

ความสามารถในการคิดที่ปิดฝาไว้ แอลกอฮอล์ที่พ่นออกมาโดยไม่ทันได้เมา

ความหวั่นไหวที่ไร้แม้เหตุผล ถาโถมเข้ามาในใจ

ใกล้จะจมอยู่แล้ว ในแต่ละวันที่ได้แต่ตะเกียกตะกาย

ทุกวันที่เหมือนของใช้แล้วทิ้ง

มีแค่การเต้นที่เป็นเรื่องพิเศษ

แสงนีออนกลืนกินยามราตรี ในกระป๋องเปล่าที่มีเพียงรสขื่นขม

ความต่ำต้อยที่ทับถมดุจกองขยะ แผดเผาดวงใจอย่างเยือกเย็น

สำรอกความโดดเดี่ยวออกมา

แสงของเมืองที่เปล่งประกาย เปลี่ยนสีสันแล้วเย้ยหยัน

ยังคงอยู่ในห้องเพียงลำพัง

แสงอันกลวงเปล่าผ่านเลยไป กลายเป็นเงา

จมดิ่งไปในราตรี

ตัวตลกที่ทั้งหัวเราะและถูกหัวเราะเยาะ

แสงไฟนำทางเลือนหาย ก่อนจะจมลงในยามราตรี