Түн! Бір күн ол қайтар!
Дамылымды қайтарып берер!
Ал бәлкім жоқ, бәлкім қайтпайды!..
Мені ұмытқан, мені сүймейді!
Қайырмасы:
Жоқ, мені жанымен сүйген ғазизім енді жоқ!
Өміріме мазмұн берген ол көздер жоқ!
Менің құмарым, жан рахатым енді жоқ!
Енді жоқ...
Шаһрух:
Бәлкім ол қайтар бір күн емес, бір күн.
Бәлкім енді ешқашан дидарласпаспыз!
Күтуден шаршадым суретіңе қарап!
Көздерім шаршады жүздесуді тілеп...
Қайтар ма екен яки жоқ?
Сен оны көресің, мен болсам оны жоқ!
Меніңше, ол қайтпайды енді ешқашан,
Бірақ неліктен үмітім сөнген жоқ.
Жасур:
Ессізбін бе әлде? Не деп айтайын?
Қашанғы суретіңе қарап сүйінейін?
Сен мені ұмытқансың, мен бұны білемін.
Бірақ әр күні түнде неге сені күтемін?
Мен анық білмеймін сенің оралмасыңды!
Не қылайын, бұл жүрек түсінбейді бұны,
Түсіндіре алмаймын, неге кетесің.
Тереңдегі сөздерді оған қайталаймын.
Қайырмасы:
Жоқ, мені жанымен сүйген ғазизім енді жоқ!
Өміріме мазмұн берген ол көздер жоқ!
Менің құмарым, жан рахатым енді жоқ!
Енді жоқ...
Түн, айт, келеді ме бір күн жоқтап мені?
Ойлайды ма саған қарап мені... мені?
Меніңше, ол қайтпайды ешқашан,
Бірақ үмітім неліктен сөнгені жоқ.
Жоқ! Жоқ!