Έφτανε, κοιμόμουν,
με πλησίαζε αργά.
Μου χάριζε ένα άγγιγμα,
και με έπαιρνε στα μπράτσα του.
Μόλις ένιωθα το σώμα του,
σιγά σιγά ξυπνούσα.
Και ο φόβος μου καταλάγιαζε
μόλις μου ψιθύριζε...
Ηρέμησε αγάπη μου,
ηρέμησε,
κοιμήσου εγώ είμαι,ζωή μου...
Και εγώ τον πίστευα,
μέχρι που μια μέρα άθελά μου ανακάλυψα
Ότι όλα ήταν ψέματα...
Εκείνη η αγκαλιά δεν ήταν μόνο δική μου
Ούτε τα λόγια που πάντα έλεγε
Ήμουν δική του τη νύχτα,
αλλά αυτή την μέρα...
Και τον χρόνο που ποτέ δεν μου αφιέρωνε
Όλο εκείνο το χρόνο που γελούσε με μένα
Ήμουν κυρίαρχη της νύχτας,
αλλά όχι της ζωής του
Ήταν όλα ψέματα, ψέματα...
Πλέον όλα είχαν αλλάξει,
αν και αυτός δεν το γνώριζε
Προσπαθούσα να ξεχάσω
αλλά δεν ήταν δυνατό, δεν μπορούσα
Τόσο βαθιά και τόσο μεγάλη
ήταν η αγάπη που του έδωσα
Που δεν μπορούσα να συνηθίσω
το γεγονός ότι με εξαπατούσε...
Έφτασε,
δεν κοιμόμουν,
τον περίμενα σιωπηλά
Όταν πλησίασε να με αγκαλιάσει,
έβαλα τέλος εκεί στη ζωή του
Και ήρθαν να με ψάξουν,
είμαι εδώ από εκείνη τη μέρα
Και τη νύχτα μόλις ξαπλώσω
ακόμα τον ακούω...
Ηρέμησε αγάπη μου,
ηρέμησε,
κοιμήσου εγώ είμαι,ζωή μου...
Και γελούσα,
γιατί τελικά άθελά μου ανακάλυψα
Ότι δεν μου έλεγε ψέματα...
Εκείνη η αγκαλιά ήταν μόνο δική μου
Όλα ήταν αποκύημα της φαντασίας μου
Ήμουν κυρίαρχη της ζωής του, αλλά πλέον δεν ήταν εν ζωή
Και ένα πρωί βγήκα να τον ψάξω
Για να είμαστε μαζί όπως την πρώτη μέρα
Και βρίσκοντας με με αγκάλιασε και μου είπε
Ηρέμησε αγάπη μου ...
ηρέμησε...