נו קויפֿט־זשע פּאַפּיראָסן,
נו קויפֿט־זשע סאַכאַרין!
געוואָרן איז הײַנט סחורה ביליק ווערט:
אַ לעבן פֿאַר אַ גראָשן,
אַ פּרוטה, אַ פֿאַרדינסט ־־־
פֿון געטאָ־הענדלער האָט איר דאָך געהערט.
כ'הייס ישׂראליק, כ'בין אַ קינד פֿון געטאָ.
כ'הייס ישׂראליק, אַ הפֿקרדיקער יונג.
כאָטש פֿאַרבליבן גאָלע נעטאָ,
דערלאַנג איך אַלץ נאָך ־־־
אַ סווישטשע און אַ זונג!
אַ מאַנטל אָן אַ קראַגן,
תּחתּונים פֿון אַ זאַק,
קאַלאָשן האָב איך ־־־ ס'פֿעלן נאָר די שיך.
און ווער עס וועט נאָר וואַגן
צו לאַכן, אוי, אַ סך ־־־
דעם וועל איך נאָך ווײַזן ווער בין איך!
כ'הייס ישׂראליק, כ'בין אַ קינד פֿון געטאָ.
כ'הייס ישׂראליק, אַ הפֿקרדיקער יונג.
כאָטש פֿאַרבליבן גאָלע נעטאָ,
דערלאַנג איך אַלץ נאָך ־־־
אַ סווישטשע און אַ זונג!
ניט מיינט מיך האָט געבאָרן
די הפֿקרדיקע גאַס,
בײַ טאַטע־מאַמע אויך געווען אַ קינד.
כ'האָב ביידע אָנגעוואָרן,
ניט מיינט עס איז אַ שפּאַס!
כ'בין געבליבן, ווי אין פֿעלד דער ווינט.
כ'הייס ישׂראליק,
נאָר ווען קיינער זעט ניט,
וויש איך שטיל פֿון אויג אַראָפּ אַ טרער.
נאָר פֿון מײַן טרויער
בעסער אַז מען רעדט ניט,
צו וואָס דערמאָנען און מאַכן ס'האַרץ זיך שווער?