Yine Ölüme Dair lyrics

Zevcem,

ruhu revanım

Hatice Pîrâyende,

ölümü düşünüyorum,

demek ki arteryo skleroz

başlıyor bende...

Bir gün

kar yağarken,

yahut

bir gece,

yahut

bir öğle sıcağında,

hangimiz ilkönce,

nasıl

ve nerde öleceğiz?

Nasıl

ve ne olacak

ölenin son duyduğu ses,

son gördüğü renk,

kalanın ilk hareketi

ilk sözü

ilk yediği yemek?

Belki de birbirimizden uzakta öleceğiz.

Haber

çığlıklarla gelecek,

yahut da ima edecekler,

ve kalanı yalnız bırakıp

gidecekler...

Ve kalan

karışacak kalabalığa.

Yani efendim, hayat...

Ve bütün bu ihtimâlât

1900 kaç senesinin

kaçıncı ayı

kaçıncı günü

kaçıncı saatinde?

Zevcem,

ruhu revanım

Hatice Pîrâyende,

ölümü düşünüyorum,

geçen ömrümüzü düşünüyorum.

Kederli

rahat

ve hodbinim.

Hangimiz ilkönce

nasıl

ve nerde ölürsek ölelim,

seninle biz

birbirimizi

ve insanların en büyük dâvasını sevebildik

- dövüştük onun uğruna -,

«yaşadık»

diyebiliriz.