Εγώ σε έχω πια ξεχάσει
το αίμα μου όμως ακόμα σε θυμάται
χειμώνιασε,
κι όμως βαθιά μέσα στη γη
κι όμως βαθιά μέσα στη γη
ο ήλιος του καλοκαιριού κοιμάται, κοιμάται
Σαν χρώμα που ονειρεύτηκα και πια δεν το θυμάμαι,
και σαν πληγή που αρνήθηκε να σβήσει ο καιρός
Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα
Ίσως να ήτανε το φως της κάμαρας το κλεφτό,
ίσως να ήτανε οι σκιές που χόρευαν στους τοίχους,
κι οι θόρυβοι του δρόμου οι μακρινοί.
Ίσως να ήτανε το λευκό ζεστό σου σώμα, ίσως,
που έκανε να μοιάζουνε αιώνιες οι στιγμές.
Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα
το μόνο που θυμάμαι
Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,
το μόνο που θυμάμαι πια,
είναι τα μακριά σου δάχτυλα