Եվ իջավ լռություն ու թաղվեց խավարում
Իմ սիրտը.
Սպասեցի քեզ երկար, սպասեցի քեզ երկար
Դու չեկար,
Որոշեցի ինքս քեզ մոտ գալ,
Որոշեցի ինքս քեզ մոտ գալ։
Դու՝ երազ իմ անհաս, իմ ցնորք իրական,
Որ հեռվում կանչում ես քեզ մոտ,
Ինձ կանչում ես քեզ մոտ
Ու կորչում.
Երբ քեզ մոտենում եմ,
Հեռանում ես, փախչում ինձանից։
Երբ քեզ կանչում եմ,
Արձագանք ես տափս։
Ընկերներս կորան անցյալի մշուշում
Ու չկան, ու չկան,
Աղջիկներ գեղեցիկ, որոնք իմն են եղել,
էլ չկան, էլ չկան,
Միայն դու մնացիր,
Իմ ցնորք իրական,
Միայն մենք մնացինք
Իրար դեմ հանդիման,
Ու որքան մոտենում
Ես այնքան հեռանում եմ քեզնից,
Դու երազ իմ անհաս,
Իմ ցնորք իրական,
Փախչում ես ինձանից,
Երբ քեզ մոտենում եմ,
Հեռանում ես, փախչում ինձանից,
Երբ քեզ կանչում եմ՝
Արձագանք ես տալիս։
Լուռ քայլում է տղան և հոգին նրա սև է
Նա այսօր կորցրեց իր սիրած աղջկան
Որը իմ կարծիքով պարզաես մի պոռնիկ էր
Նա իր սերը ծախեց ու գնաց ռեստորան
Մի տխրիր իմ ընկեր նա կոշիկդ չարժեր
ԵՎ հիմար կլինես դու եթե կարծես
Որ կորցրել ես մի գանձ որ երբեք չես գտնի
Պարզապես նա տիկնիկ էր
Գեղեցիկ հաքնված ու այնքան գեղեցիկ ժպիտով
Որ ափսոս դա նրա սեփականն էր
Միշտ այդպես է լինում երբ կատվին չափից շատ ես սիրում
Փաղաքշում ու խաղում նրա հետ նա ճանկերն է խրում
Ու պոչը շարժելով կամացուկ հեռանում
Միշտ այդպես է լինում հենց թողնում են նրանք
Ում համար մենք պատրաստ ենք անել ամեն ինչ
Ու թողնում են այնպես որ կարծես թե ոչինչ չի եղել
Որ կարծես թե ամեն ինչ կարգին է
Լուռ քայլում է տղան և հոգին նրա սև է
Նա այսօր կորցրեց իր սիրած աղջկան
Որը իմ կարծիքով պարզապես մի տիկնիկ էր