อากาศภูเขาใสเหมือนไวน์
และกลิ่นหอมของสน
ลมตอนเย็นส่ง
ดว้ยเสียงระฆัง
และในนิทราของศิลาและพฤกษา
ได้จับในความฝัน
พาราไสยาสน์ลำพัง
และกลางพารามีกำแพง
เยรูซาเลม พาราสุวรรณ
และสำริด และแสง
สำหรับทุกเพลงของท่าน
ดิฉันจงเป็นไวโอลิน
พวกเรากลับมาแล้วที่ตระพัง
ตลาดเต้มไปกับมหาชนที่ฉลอง
และจากเนินพระวิหาร
“โชฟาร์“ ส่งเสียงดังๆ
ในคูหาในภูเขา
พันดวงอาทิตย์จะเปล่ง
พวกเราจะตามทางถึงทะเลเดดซี
ที่ผ่านเยรีโค
แต่วันนี้ ที่ดิฉันมาร้องเพลงให้ท่าน
และประดับท่านกับมงกุฎ
จากทุกศิศุของท่าน ดิฉันเป็นน้อยที่สุด
จากกวีสุดท้าย
โอษฐ์ดิฉันเกรียมจากนามท่านตลอดไป
เหมือนจุมพิตของเสรัฟ
ถ้าจะลืมท่าน เยรูซาเลม
พาราสุวรรณจริงๆ
เยรูซาเลม พาราสุวรรณ…