Τ' αγέρι των βουνών καθάριο σαν κρασί
Κι η ευωδιά των πεύκων
Που τη φέρνει ο άνεμος του δειλινού
Μαζί με τον ήχο απ' τις καμπάνες.
Κι όσο κοιμάται το δέντρο και η πέτρα
Αιχμάλωτη στ' όνειρό της
Η πόλη που στέκει μονάχη
Και στην καρδιά της ένα τείχος.
Ιερουσαλήμ από χρυσάφι
Κι από χαλκό κι από φως
Σ' όλα τα τραγούδια σου, το ξέρεις,
Εγώ θα'μαι το βιολί...
Γυρίσαμε στις στέρνες
Στην αγορά και στην πλατεία
Ένα shofar1 ηχεί στο Όρος του Ναού2
Μεσ' στην πολή την παλιά.
Και μέσ' στις σπηλιές του βράχου
Λάμπουν χίλιοι ήλιοι
Και πάλι θα κατέβουμε στη Νεκρά Θάλασσα
Στον δρόμο για την Ιεριχώ.
Αλλ' όταν έρθω να σου τραγουδήσω σήμερα
Και να σου πλέξω το εγκώμιο
Έγινα το πιο μικρό απ' τα παιδιά της πόλης σου
Κι απ' τους τελευταίους των ποιητών.
Γιατί τ' όνομά σου μου καίει τα χείλη
Σαν φιλί από Σεραμείμ3
Αν σε ξεχάσω, Ιερουσαλήμ
Που 'σαι ολάκερη χρυσή
Ιερουσαλήμ από χρυσάφι...
1. κέρατο προβάτου που χρησιμεύει σαν μουσικό όργανο σε εβραϊκές θρησκευτικές γιορτές2. הר הבית (Har HaBayit)· σημαντικός θρησκευτικός χώρος για Εβραίους, Χριστιανούς, Ρωμαίους και Μουσουλμάνους στην Ιερουσαλήμ3. τάγμα αγγέλων με 6 πτέρυγες που πλαισιώνουν τον Θρόνο του Θεού· η λέξη προέρχεται από το εβραϊκό ρήμα שרף (saraf) που σημαίνει «καίω»