สรุปก็คือ มัวติดยึดลุ่มหลงเพราะความอยากรู้สงสัยอยู่
สุดท้ายสิ่งที่สำคัญก็ได้ทำลายมันทิ้งไป
ก้อนเค้กที่ไม่แม้แต่จะได้เติมเปลวเทียนไฟ
ร่ายรำกับหุ่นไม้ที่เป็นตัวแทนของเธอ
เช่นเดิมเหมือนเคย ตู้ใบเก่า
กอดสวมร่างกายอันบอบบางอยู่ภายข้างใน
ปล่อยใจให้ว่างเปล่า ปล่อยให้กายนอน
ปล่อยให้ความคิดเลือนหายจางไป
"เพราะไม่รู้เรื่องรู้ราวของฉันเอง ขออย่าได้ทิ้งตัวฉันเลย"
เมื่อตัวฉันตื่นลืมตา สับสนตัวตนฉันเอง
ของที่ได้เก็บไปตั้งแต่เมื่อคืนก่อนหน้านั้น
ขอไม่รับรู้สิ่งอื่นใด มากไป จากนี้ต่ออีก
รักยังคงHigh รั้งไว้ยากที่จะทอดทิ้งมันไป
ให้ความทรงจำทั้งหมดจางหายเลือนรางร่วงหล่นไป
เศร้าเสียใจ Low-life ในวันวานเรื่อยเรื่อยมา
ฤดูผันแปร กับหวังลมๆแล้งๆเรื่อยต่อ
Yellow (x16)
ราวกับว่า โดนครอบงำด้วยความอยากรู้สงสัยอยู่
ทำทุกอย่างด้วยการหลอกลวงร้อยเล่ห์เหลี่ยม
ชีวิตก็ยังไม่หลุดพ้นไปไม่แปรเปลี่ยน
ร่ำร้องบทเพลงพร้อมฉีกยิ้มขึ้นไป
เช่นเดิมเหมือนเคย ตู้ใบเก่า
เฝ้ารอคอยเธอคนเดียวอยู่ตลอดเสมอมา
หวังว่าจะแปรแปลี่ยน ว่าจะสิ้นสุด ลงสักที
ยังคงไล่ตาม คุณค่า คุณค่า คุณค่า
เข็มนาฬิกาหมุนวนไปใกล้เข้ามา
ใกล้หมดเวลาแล้ว สวรรค์ผืนดินแผ่นฟ้าผกผันสลับกัน
ทำไม? นี่ไง ช่างชัดกระจ่างสวยงาม
"วิวทิวทัศน์ข้างนอกหน้าต่างนั้น ฉันยังจดจำมันเอาไว้ได้ดี"
ถ้าหาก ภาพเหล่านั้นเลือนหายไปคงดี
YELLOW
Yellow (x16)
หลอกตัวเราเองอยู่ได้ทุกๆวัน ว่าไม่มีทางเป็นไปได้หรอก
พังหมดสิ้นแล้ว ที่เคยบาดหมาง ปล่อยวางอยากหลุดพ้น
เพราะโชคชะตาถูกตั้งเอาไว้แล้ว มันไม่มีใครช่วยได้หรอก
ก็ยัง หวนนึกคิดถึงเธอ
รักยังคงHigh รั้งไว้ยากที่จะทอดทิ้งมันไป
ให้ความทรงจำทั้งหมดจางหายเลือนรางร่วงหล่นไป
เศร้าเสียใจ Low-life ในวันวานเรื่อยเรื่อยมา
ฤดูผันแปร กับหวังลมๆแล้งๆเรื่อยต่อ