ز یاران دورو بگسسته بهتر
درِ گلخانه بیگل بسته بهتر
رها کن شاخهٔ بیبرگوبَر را
درخت بیثمر بشکسته بهتر
کاشکی میشد پیش کسی سفرهٔ دل رو وا کنم
کاشکی میشد یکی باشه اونو رفیق صدا کنم
تو آسمون یکدلی ستارهای نمیدمه
بازار بیمهری شلوغ، امّا وفا خیلی کمه
دلم از غریب و آشنا پُره
هرچه میبینم همه تظاهره
دلم از غریب و آشنا پُره
هرچه میبینم همه تظاهره
در غم بیهمزبانی کارم از گریه گذشته
خندههام روی لبانم سالهاست بیگانه گشته
با که گویم اینهمه غم، قصّههای سرگذشته
همچو گل پَرپَر شدنها، راهورسم سرنوشته
دلم از غریب و آشنا پُره
هرچه میبینم همه تظاهره
دلم از غریب و آشنا پُره
هرچه میبینم همه تظاهره
دریغا یکدلی افسانه گشته
محبت با ریا همخانه گشته
نمیبینم صفایی در گلستان
که بلبل هم ز گل بیگانه گشته
من از صداقت به خود رسیدم
عاشقتر از خود هرگز ندیدم
داروندارم یه قلب عاشق
که بوده با خلق همیشه صادق
دلم از غریب و آشنا پُره
هر چه میبینم همه تظاهره
دلم از غریب و آشنا پُره
هر چه میبینم همه تظاهره
دلم از غریب و آشنا پُره
هر چه میبینم همه تظاهره
دلم از غریب و آشنا پُره
هر چه میبینم همه تظاهره