بیا تکیه بده ، تا باشه سینه ام برای تو مثل بالشت
بیا بگیر همه عمرم مال تو باشه تمام دردش برای من بمونه
نخندید و نخواهد خندید این بخت ِ سیاه ِ من
عشقم ، دلکم ، نه تنها منو بلکه تمام شهر رو خواهی سوزاند
اگه میخوان بگیرن منو از پرتگاه پرت کنن، پرت کنن
همه ی گناها پای توست ... ولی بزار همه رو به پای من بنویسند
ساعت ها نمی گذرند اگه تو رو روبروم نبینم ، مقابل خودم
شاید که یکمی دیوونه هستم اون هم از عشق ِ توست
نگاه کن منو تکان خواهد داد . . .
این حالم دقیقا احمقانه و مثل آواره هاست
ای کاش میتونستم دنبالت بِدوَم و تو رو بتونم بگیرم
اونا خوبِ تو نمیشن، خیلی مجازی اند، مصنوعی اند
اگه میخوای بشکن با سنگی سرمو
در واقع ناز تو تنها برای من موثر هست
هرموقع مشکلی داشته منو صدا بزن
مبادا ناراحت بشی، اگه بشنوم دلم می سوزه
اگه این دیوارها زبانی داشته باشن از حالم میگن برات
یک درد کافی نیست، برای توکمه، نگاه کن هزار تا میده