ในค่ำคืนที่แสนเงียบงันนี้
ฉันขับรถไปเรื่อยๆแบบไม่มีแผนการอะไรเลย
แล้วแสงจันทร์
ก็ส่องลงมาที่หน้าด้านข้างของเธอที่นั่งข้างๆฉัน
ได้แต่ควานหาความทรงจำนั้น
ถ้าเชื่อมต่อถ้อยคำเพื่อย้อนความทรงจำไปล่ะก็
เรื่องราวในวันวาน
จะห้ามยังไง มันก็หลั่งไหลออกมาไม่หยุดเลย
ตั้งแต่วันนั้นที่เลือกจะมีชีวิตอยู่ข้างๆเธอ
โลกที่ค่อยๆเริ่มเปลี่ยนไปทีละน้อย
ก็เก็บซ่อนความอ่อนแอไว้ เพื่อจะได้คงอยู่อย่างแข็งแกร่ง
แต่ละวันที่เหมือนการเล่นละครตบตา
อยู่ๆวันหนึ่งแววตาอันเป็นธรรมชาติก็ปรากฏให้เห็น
แล้วก็บอกเรื่องที่ไม่เคยรู้เลยให้ฟัง
เพราะมีอะไรที่ต้องปกป้องไว้ให้ได้นั่นแหละนะ
เลยแข็งแกร่งขึ้นได้ขนาดนี้ไง
ในความมืดมิดอันแสนมืดมิดลงไปอีก
เราสองคนก็ได้พบกัน แล้วก็ใช้ชีวิตมาด้วยกัน
แต่ละวันที่ไม่อาจนับได้หมด
มันสบายใจจริงๆเลยนะ
ไม่สิ นี่คือความสุขต่างหาก
แน่นอนล่ะว่า
มันเป็นเพราะเธอ
เพราะเธอช่วยฉันเอาไว้ไง
แสงสว่างอันน้อยนิดที่เปล่งประกายอย่างหนักแน่นนั้น
มันคือน้ำตาที่เหมือนดาวตกเลย
และมันก็ไหลเอ่อล้นมาจากชีวิตที่ห่วยแตกของฉัน
เป็นน้ำตาที่งดงามจริงๆ
แม้แต่ความอ่อนโยนที่เก็บซ่อนไว้ในร่างกายที่ทั้งใหญ่และแข็งแรงแบบนี้
หรือจะใบหน้าที่ทำหน้าเจ็บปวดอยู่ซักที่ใดที่หนึ่ง
ฉันก็รักอะไรพวกนั้นได้
ในที่สุดก็รู้ตัวแล้วล่ะ
พอแยกทางจากเสียงปืนที่ดังขึ้นตอนดึกอย่างไร้ความรู้สึกใดๆ
แล้วลมหายใจที่แยกจากกันไปก็เข้าโจมตีฉัน
ชั่วพริบตาที่ดาวหางอันไร้ความปราณีเปล่งประกาย
คำอธิษฐานของฉันก็หายลับไปทั้งที่ส่งไปไม่ถึง
ดาวหางสีทองอันอ่อนโยน
ก็เผาไหม้อยู่บนมือคู่นี้
แล้วก็จะจับแผงคออันงดงามเอาไว้
ไม่ให้หลุดไปไหนทั้งนั้น
**แปลผิดตรงไหนขออภัยด้วยค่ะ ยังไม่ได้ไปดูอนิเมะเรื่องนี้เลย ขอเวลาไปดูก่อนนะคะ**