Δύο μόνοι (άνθρωποι) μπορούσαμε να κάνουμε κάτι σωστό
Τώρα είμαστε σαν (άνθρωποι) που ζουν σε διαφορετικά ποιήματα
Εγώ είμαι ο Mecnun εσύ η Şirin, δεν είναι σύμπτωση
Είμαστε σαν μια παγίδα που στήθηκε για μας
Ανέφερα στα μπλε τις πληγές μέσα μου
Αυτός (που βρίσκεται) στον ουρανό έβρεξε πάλι, κι σ' αυτόν που είναι στο έδαφος υπάρχει λάμψη
Νιώθω λες και φεύγω απ' τα μάτια σου που κοιτούν λες και θα πουν "αυτό είναι ληστεία"
Νιώθω λες και φεύγω απ' τα μάτια σου
Μην το πεις σε κανέναν, ας μέινει στην πληγή μας
Δεν ταιριάξαμε στις πόλεις, ξεχειλίσαμε στα ποιήματα
Δεν το ξέχασα, πάλι εγώ έδειξα μεγαλοψυχία
Αχ σου έσπασαν ποτήρια ξανά απόψε
(Ακολουθούν σημειώσεις)