Ίσως τώρα γνωριστήκαμε
Αλλά ποιος ξέρει ίσως πάντα να υπήρχες
΄Ίσως με συντρόφευες ήσυχα και ύπουλα
Τώρα τώρα καταλαβαίνω
Με χώρισες ύπουλα και ίσως
κομμάτι κομμάτι πέταξες αυτούς που αγαπώ
ίσως και
Μοναξιά μου
Είσαι το μαζί που είμαι αναγκασμένη να ζήσω
Μοναξιά μου είσαι το αίμα μου η ψυχή μου
Είσαι η απελπισία μου
Μοναξιά μου
Το σήμερα μου το αύριο μου
Είσαι η μελαγχολία μου
Μοναξιά μου
Το μόνο που ξέρω είναι ότι είσαι
η ανυποχώρητη μου
Ήθελες να γίνω δική σου
Αλλά ίσως σαν έρωτας
έκρυβες πεισματικά τον εαυτό σου τόσο καιρό
ίσως σαν σπόρος άνθισες
Βλάστησες έγινες εγώ και ίσως
για να μπορέσεις να μοιραστείς το κρεβάτι μου
μαζί με μένα