Anladım , sonu yox yanlızlığın .
Hər gün çoxalacaq.
Hər zaman belə idimi ?
Bilmirəm...
Sanki toxunulmaz idi
Uşaq ikən ağlamaq.
Alışır hər insan alışır zamanla ,
Qırılıb incinməyə.
Çünki olan yıxılıb-yıxılıb yenidən ayağa qalxmaq.
Yanlızlığım yollarıma pusqu qurmuş gözləməkdə.
Acılar gözlərini dikmiş üsdümə növbədə.
Gözləyirəm , gözləyirəm , gözləyirəm...
Haydi gəlin üstümə qorxmuram!
Buludlar yüklü.
Ha yağdı ha yağacaq üstümüzə.
Həsrət...
Yoxluğunla mən baş-başayam.
Nəhayət...