Δεν χτυπάει το πρόσωπό σου όπως πριν
Ο ήλιος σου δεν ζεσταίνει το μέσα σου
Δεν θες να δώσεις το χέρι σου
Τα χέρια σου δεν μπορούν να κρατήσουν μια καρδιά
Ένα χαρτί, ένα μολύβι, ένα καμένο, ένα σβησμένο, ένα τελειωμένο τσιγάρο
Αυτή είναι η ζωή σου
κατεστραμένη, πεταμένη, σπασμένη, διαλυμένη πάντα κατακομματιασμένη
Αυτό είναι το τέλος του δρόμου
Η μοναξιά σε βρίσκει σε αυτή τη μικρή τρύπα που κρύφτηκες.
Η μοναξιά σε ναρκώνει σε αυτό το σώμα χωρίς καρδιά στο οποίο έκανες έρωτα
Η μοναξιά σε χτυπάει σε αυτό το μικρό σου σπίτι στο οποίο στριμώχτηκες.
Η μοναξιά σε σκοτώνει
Σκοτώνει εμένα
Οι σπασμένες καρδιές των παιδιών της μοναξιασμένης εποχής
Η μοναξιά είναι σε αυτα τα κατάμαυρα σου χέρια
Από ψέμα μας μεγαλώνει με τα νανουρίσματά της