یادش بخیر [Yaadesh bekheyr] [English translation]

یادش بخیر چه روزگاری گذروندیم رفیق

یه من بودم و تو، یه اتاق با سقف سفید

یادت بخیر هیچی نه، دنیامون بود تو بهشت

یادت بخیر هرچی نه، یه خونه بود پر عشق

یادت بخیر که نفهمیدم واست چی کمه

یادت بخیر که شهرت هنوز دامن گیرمه

یاد اون موقع الان قلبمو میدره

ولی تعریف که میکنم واست سرتو میبره

نه میل به چیزی دارم نه به دلگرمی

همش تو فکرتم منو طلسم کردی

همیشه خواسته هاتو دادی به من ترجیح

حرفهایی زدی که همش دلم لرزید

دیگه عشق دوا نمی کنه ازم دردی

فقط به من بگو چطور ولم کردی

چطور منو ولم کردی

نه میل به چیزی دارم نه به دلگرمی

همش تو فکرتم منو طلسم کردی

همیشه خواسته هاتو دادی به من ترجیح

حرفهایی زدی که همش دلم لرزید

دیگه عشق دوا نمی کنه ازم دردی

فقط به من بگو چطور ولم کردی

چطور منو ولم کردی

دیگه چی باید بگم، واست میمیرم

اونوقت غریبه ها جامو اینقدر راحت میگیرن

معلومه از نگات، هوایی شدی رفیق

ولی بسه واسه کارنامه ات، نداره جای سفید

دیگه گوشم پره نگو هر چی ساختم ندارم

من یکی دیگه چیزی واسه باختن ندارم

من یه قلب داشتم دادم، تو بد بودی بازم

اونقدر بی احساسی ای کاش قهر بودی با من

نه میل به چیزی دارم نه به دلگرمی

همش تو فکرتم منو طلسم کردی

همیشه خواسته هاتو دادی به من ترجیح

حرفهایی زدی که همش دلم لرزید

چطور منو ولم کردی

فقط به من بگو چطور منو ولم کردی

بازم آروم بارون بارید

بازم برگای پاییز ریختن

یکی با خودش تنها میشد

و دائما فرداشو داغون میکرد

یکی هر شب چشماش به عکسات

اشکاش دلو آروم میشکست

یکی الان انقدر خوشحاله

که اصلا نگامو یادش نیست، نه

یکی اونقدر دل نگرونه که وقتی نیستی دعاش همراته

یکی هر وقت خونه نیستی دنیاش یه ساعته یه شماته

یکی اونقدر دل ساده اس که هر جا حرفت باشه وایساده

یکی اونقدر بی عاره که هر شب با یه غریبه بیداره