Я всё ещё здесь [Ya vsio escho zdes] [Polish translation]

Możliwe, że spytasz mnie

Co się stało?

No właściwie nic, po prostu

Pochłodniało.

A mnie, jak na złość, ciepłe lato się śniło.

Obudziłam się, a Słońce

Jakby nie istniało.

W niewidoczny punkt

Patrzę, nie mrugając,

Nieruszone śniadanie

Moje stygnie.

Nie, nie jestem chora,

Ja wspominam,

Po co tutaj jestem.

Mój papierowy statek

Chciał ukorzyć wody oceanu.

Gdzie szukać teraz brzegu,

I jak napełnić sensem beznadzieję?

Mnie by w trawę na skraju lasu

Się położyć i nie myśleć

O nierozwiązywalnym.

Ach, ta jawa,

Kompresy z lodu.

Ach to słońce,

Ciągłe oparzenia.

Mkną po preriach

Dzikie konie.

Wystawiam na deszcz

Twarz i dłonie.

Jestem jakby w komie,

I zupełnie nie pamiętam,

Dlaczego jestem tu.

Słońca promień

Na poduszce i wiatr kołysze

Jasne story.

Boję się poruszyć: a może to sen,

który się zaraz skończy.

Jestem jednako okryta szczęściem

I bólem, i krew moja równo

W żyłach pulsuje.

I przez cały czas marzę, że

Wyjdę na wolność, i wciąż rysuję

po ścianach więziennych.

Pamiętam to świetnie, cudów żadnych nie ma,

Udaję nieżywą.

I rzecz jedna mnie tylko dziwi:

że wciąż tutaj jestem.