Αρνίμ ρούζω 'ς σ' άψιμον και για τ' εσόνα τη σεβντάν
Τη ψυς ιμ το κάψιμον για τ' εμέν τρανόν γατάν
Για τ' εσόνα τη σεβντάν, εγώ εχάσα τη χρα'μ!
Κί θέλω εγώ παράν, μόνο μ' ανοίεις με γεράν
Η καρδία μ' βρουλίεται, γάλε γάλε λύεται
Ποταμία τα δεάκρεα μ' και εχαλάσαν τ' ομμάτεα μ'
Για τ'εσόνα τη σεβντάν, εγώ εχάσα τη χρα'μ!
Κί θέλω εγώ παράν, μόνο μ' ανοίεις με γεράν
Χάνω και στέκω το φως, πώς θ' ελέπω σένα, πώς;
Έπαρ' με 'ς σ' εγκάλιοπο σ', 'πουγαλεύτα μαναχός...