Δεν υπάρχει ούτε ύπνος, ούτε μέρα δίχως ανησυχίες,
κάπου η ζαλέικα* κλαίει(ακούγεται ο ήχος της)
εσύ για την αγάπη μου , συγχώρεσέ με ,
δεν μπορώ αλλιώς (διαφορετικά).
Εγώ δεν φοβάμαι τις στεναχώριες και τις φασαρίες (τους διαπληκτισμούς)
διότι στο ποτάμι βυθίζεται η στεναχώρια ...
Στο σύννεφο της αγάπης , μεγάλη η άβυσσος ** -
Η καρδιά μου δεν είναι πέτρα.
Εσύ θ'αρρωστήσεις - εγώ θα'ρθω ,
με τα χέρια μου, θα απομακρύνω τον πόνο,
όλα θα είμαι σε θέση να κάνω***, όλα θα τα μπορώ -
Η καρδιά μου δεν είναι πέτρα.
Εγώ θα φτάσω γρήγορα (πετώντας) - εσύ μόνο πες μου,
Καταιγίδες και φλόγες θα περάσω,
το μόνο που δε θα συγχωρέσω θα είναι το ωμό ψέμα -
Η καρδιά μου δεν είναι πέτρα.
Βλέπεις, το αστέρι στην νύχτα αστράφτει-λάμπει
Ψιθυρίζει στον γιόκα (μας) παραμύθι...
μόνο η αναλγησία**** , μας βλάπτει εμάς,
ενώ μας θεραπεύει η αγάπη και η τρυφερότητα (φροντίδα).
Εγώ θα λιώσω τα κομμάτια πάγου
με την ζεστή μου την καρδιά,
θα σε αγαπώ για πάντα -
Δεν μπορώ αλλιώς.