Συνεχισα τον δρόμο προς τα εσένα,
Σου έδωσα όλο μου το είναι
Και τώρα καταλαβαίνω
πως είναι πολύ αργά πια
Και πέρασες και σε είδα και σκέφτηκα:
Αυτός όχι, δεν είναι για εμενα,
αλλα σου χαμογέλασα.
Με πλησίασες,
με προσκάλεσες, αρνήθηκα,
αλλά με έπιασε η περιέργεια και δέχτηκα,
Με την πρόθεση
Να βαδισω πολυ αργά,
Αλλα έπεσα με τον τέλειο τρόπο που φιλας.
Και τότε έγινε
Αυτό που δεν χρειαζόταν να γίνει,
Και τρυπωσες στο μυαλό μου, στο χώρο μου,
στο σωμα μου, και τίποτα ή κανένας μπορεί να σε βγάλει.
Είναι πια πολυ αργά
για τη λογική,
Για να σου πω οχι,
Περίμενε με, δεν είμαι σίγουρη.
Είναι πια πολύ αργά
για να φερθω πιο ώριμα
Δεν θέλω τίποτα απο σενα,
Απλα ελα να με βοηθήσεις με μια αμφιβολία:
Αφου δεν θα με αγαπούσες, αφού δεν θα με αγαπούσες
Γιατί με έκανες δική σου;
Και σωπασες και έφυγες και σου μίλησα,
Αλλα μετά, αλλη μια φορα
σε πιστεψα και δεν ξέρω γιατί.
Και ξαναέγινε
Αυτό που δεν χρειαζοταν να γίνει,
Και τρυπωσες στο μυαλό μου, στο χώρο μου,
στο σωμα μου, και τίποτα ή κανένας μπορεί να σε βγάλει.
Είναι πια πολυ αργά
για τη λογική,
Για να σου πω οχι,
Περίμενε με, δεν είμαι σίγουρη.
Είναι πια πολύ αργά
για να φερθω πιο ώριμα
Δεν θέλω τίποτα απο σενα,
Απλα ελα να με βοηθήσεις με μια αμφιβολία.
Οχι, μην μου απαντας, δεν είναι απαραίτητο,
Αυτό να σου δείξει
Ολο το κακό που προκάλεσες
Είναι πια πολυ αργά
για τη λογική,
Για να σου πω οχι,
Περίμενε με, δεν είμαι σίγουρη.
Είναι πια πολύ αργά
για να φερθω πιο ώριμα
Δεν θέλω τίποτα απο σενα,
Απλα ελα να με βοηθήσεις με μια αμφιβολία:
Αφου δεν θα με αγαπούσες, αφού δεν θα με αγαπούσες
Γιατί με έκανες δική σου;