Το πρώτο βήμα δύσκολο,
το δεύτερο αλαφραίνει,
στο τρίτο φύγαμε
κι ο δρόμος μας πηγαίνει.
Ο ένας βιάζεται
και όνειρα σκαρώνει,
ο άλλος άγρυπνος
κρατάει το τιμόνι.
Βαλκανιζατέρ μ’αναμμένο μοτέρ,
με τα φώτα και τα λάδια καμμένα.
Βαλκανιζατέρ χωρίς αμορτισέρ
κι έχω βρει το μάστορά μου με σένα.
Μα η φιλία είναι φιλία,
θέλει παιχνίδι και ταξίδι κι αλητεία.
Ναι, η φιλία είναι φιλία,
θέλει ξενύχτι κι αμπελοφιλοσοφία,
θέλει τέχνη και θυσία,
καβγάδες, μπελάδες και παιδικά αστεία.
Δεν είναι η δόξα,
δεν είναι τα λεφτά,
είναι του δρόμου η χαρά.
Με τούτο το σαράβαλό,
με δανεική βενζίνα,
ένας καρνάβαλος
η τέλεια κομπίνα.
Ταπί και ψύχραιμοι
γυρίζουμε στο σπίτι,
πάλι τους έξυπνους
τους πιάσαν απ’τη μύτη.
Βαλκανιζατέρ με καμένο μοτέρ
τι με νοιάζει μα τέτοια λιακάδα.
Βαλκανιζατέρ χωρίς αμορτισέρ
Ευρώπη, Βαλκάνια, Ελλάδα.
Είμαστε πρώτοι και τελευταίοι
είμαστε αθώοι, απατεώνες και γενναίοι.
Είμαστε πρώτοι και τελευταίοι,
αριστοκράτες και φρικτοί μικρομεσαίοι,
ακροβάτες και λαθραίοι,
προδότες, Σουλιώτες κι αδέσποτοι κι ωραίοι.
Δεν είναι η δόξα,
δεν είναι τα λεφτά,
είναι του δρόμου η χαρά.
Βαλκανιζατέρ
Χωρίς αμορτισέρ...