Πάλι ήμουνα εγώ, όνειρο προσωρινό
στης αγάπης σου τον ουρανό
τώρα άλλη μια φορά πρέπει μες την ερημιά
να παρηγορίσω την καρδιά.
Κάτι νύχτες καταρρέω
έρωτα μου δυνατέ
όμως πάντα σε όλους λέω
δεν μετάνοιωσα ποτέ!
Άξιζε να ζήσω τις δικές σου αγκαλιές
ήταν καλοκαίρια και ας γίναν παγωνιές
άξιζε να πέσω στην δική σου την φωτιά
ήσουν ένα λάθος που θα έκανα ξανά.
Το ταξίδι της στιγμής κι όσα ζήσαμε εμείς
ίσως να μην γνώρισε κανείς
τώρα μόνο στο μυαλό, σε αγγίζω, σου μιλώ
λείπεις ποια δεν είσαι εδώ
Κάτι νύχτες καταρρέω
έρωτα μου δυνατέ
όμως πάντα σε όλους λέω
δεν μετάνοιωσα ποτέ!
Άξιζε να ζήσω τις δικές σου αγκαλιές
ήταν καλοκαίρια και ας γίναν παγωνιές
άξιζε να πέσω στην δική σου την φωτιά
ήσουν ένα λάθος που θα έκανα ξανά.