Ο παλιός φωνόγραφος
πάνω στο τραπέζι
άρχισε να παίζει
μες στη σιγαλιά
Κι η καρδιά σου έλιωσε
κι έγινε ένα δάκρυ
στων ματιών την άκρη
σα δροσοσταλιά
[Ρεφραίν:]
Ξημερώνει, ξημερώνει Κυριακή
μη μου λυπάσαι
κι είναι όμορφη, είναι όμορφη η ζωή
να το θυμάσαι
Μη μου λυπάσαι
να το θυμάσαι
Ο παλιός φωνόγραφος
πάνω στο τραπέζι
έπαψε να παίζει
μέσα στη νυχτιά
Το τραγούδι τέλειωσε
μα η λύπη μένει
σαν ναυαγισμένη
στη θολή ματιά
(ρεφραίν)