Αργά που βράδιασε στις ώρες της σιωπής
εδώ που μείναμε οι δυο μας και κανείς
τους ρόλους παίξαμε μια μοιραίας σκηνής
χλωμοί κι αμίλητοι στο κάδρο της βροχής.
Άνοιξε το παράθυρο που ξημερώνει
να φύγει με τον άνεμο η νύχτα που πληγώνει
άνοιξε το παράθυρο που ξημερώνει
να φύγει με τον άνεμο η νύχτα που πληγώνει.
Η νύχτα πάγωσε, μια ατέλειωτη στιγμή
κοιτάς το πάτωμα κι εγώ την οροφή.
Το δάκρυ έκρυψα, τη σκέψη σου εσύ
αλλού χαθήκαμε κι ας ήμασταν μαζί.
Άνοιξε το παράθυρο που ξημερώνει
να φύγει με τον άνεμο η νύχτα που πληγώνει
άνοιξε το παράθυρο που ξημερώνει
να φύγει με τον άνεμο η νύχτα που πληγώνει.
Άνοιξε το παράθυρο που ξημερώνει
να φύγει με τον άνεμο η νύχτα που πληγώνει.