Εγώ απόψε πεθαίνω δεν θα σε περιμένω πόσα χτυπήματα να αντέξουνε δυο ξύλινα σπαθιά.
Άλλη μια νύχτα που δεν ξέρω τι πίνω και το που πάω
Τριγύρω γυρνάνε τα πάντα και εγώ όλο καπνό ρουφάω.
Άλλη μια νύχτα που δεν είσαι κοντά μου για αυτό μεθάω
αι από το μέσα στο χάος μέχρι σήμερα ακόμα πονανανανάω.
Τα περασμένα δεν είναι και ξεχασμένα
Και δεν μπορώ να ανακτήσω τα χαμένα.
Παρανοώ και τα φρένα μου είναι κομμένα
Και αν δεν στουκάρω απόψε θα οφείλεται σε εσένα.
Και άμα πέσω πες μου αν θα με σηκώσεις ή αν απλά θα με διώξεις σαν να μην με ξέρεις καν τώρα πια.
Εγώ απόψε πεθαίνω δεν μπορώ να ανασαίνω και ενώ σε χρειάζομαι είσαι ακόμα μακριά.
Και άμα πέσω πες μου αν θα με σηκώσεις ή αν απλά θα με διώξεις σαν να μην με ξέρεις καν τώρα πια.
Εγώ απόψε πεθαίνω δεν θα σε περιμένω πόσα χτυπήματα να αντέξουνε δυο ξύλινα σπαθιά.
Κρίσεις πανικού χωμένες στο συρτάρι
Ωρύομαι βουβά για να μην με πάρουν χαμπάρι
Σε λίγο βγαίνει ο ήλιος χωρίς να έχω κλείσει μάτι
Μα το φως θα κάνει το ξύλο φωτιά να πάρει.
Ψάχνω να με βρώ σε καταχρήσεις του χθες, σε διαγραμμένες καιρό από το κινητό επαφές
Σε ξεχασμένες στιγμές κάπου στη μνήμη μου να καταλάβω τι στο διάολο μου φταίς.
Άλλη μια νύχτα που εσύ δεν είσαι εδώ και ψάχνω απεγνωσμένα από κάπου να κρατηθώ
Πίσω μου ρέμα και μπροστά μου γκρεμός
Και εγώ απλά σε ρωτώ πως είναι δίκαιο αυτό.
Και όμως πάλι παλεύω με το κενό
Με σπαθιά από ξύλο και από πηλό
Ελπίζω αυτό να είναι αληθινό, άμα δεν είναι σκότωσε με εν ψυχρώ.
Και άμα πέσω πες μου αν θα με σηκώσεις ή αν απλά θα με διώξεις σαν να μην με ξέρεις καν τώρα πια.
Εγώ απόψε πεθαίνω δεν μπορώ να ανασαίνω και ενώ σε χρειάζομαι είσαι ακόμα μακριά.
Και άμα πέσω πες μου αν θα με σηκώσεις ή αν απλά θα με διώξεις σαν να μην με ξέρεις καν τώρα πια.
Εγώ απόψε πεθαίνω δεν θα σε περιμένω πόσα χτυπήματα να αντέξουνε δυο ξύλινα σπαθιά.