حه‌نایی کردوه په‌نجه‌ی به‌خویناوی دڵی زارم،
ئه‌مه ڕه‌نگه شه‌هاده‌ت بیت که کوشته‌ی ده‌ستی دڵدارم،
گوتم ئایا به‌زاری خۆت ده‌پرسی حالی زاری من،
برۆی هێنایه یه‌ک وه‌ک شکی لا یه‌عنی که بێزارم،
عه‌جه‌ب ئه‌ستێره شه‌و هه‌لدی له‌تاوی خوسره‌وی خاوه‌ر،
به‌روی تۆم دیده هه‌ڵنایێ شه‌و ڕۆژ ئه‌رچی بێدارم،
دبیبی من ده‌بێ ده‌خڵی هه‌بێ ساحیب ئیشاره‌ت بێ،
مه‌گه‌رچاوت بزانێ من له‌به‌رچی مه‌ست و بیمارم،
به‌سه‌روم وت ڕاسته سه‌رکه‌ش و به‌رزی که‌چی له‌رزی،
که‌فه‌رقیشم بگاته ئاسمان به‌نده‌ی قه‌دی یارم.