Αποκοιμήθηκα κι απόψε με τη σκέψη σου,
θυμάμαι ακόμα καθαρά την κάθε λέξη σου,
θυμάμαι ακόμα και τα μάτια μου δακρύζουν,
του χωρισμού την ώρα όταν αντικρίζουν.
Έφυγες σαν χελιδόνι το Φθινόπωρο
κι ακόμα εγώ να το πιστέψω δεν μπορώ,
πως είσαι πια για 'μένα τώρα μία ανάμνηση
και περιμένω ο τρελός να έρθει η Άνοιξη.
Ποτέ δεν είχα φανταστεί πως θα σκεφτόσουνα
άλλη αγκαλιά κι απλώς μαζί μου υποκρινόσουνα,
ποτέ δεν είχα φανταστεί τον εαυτό μου,
χωρίς εσένα που αγαπάω σαν Θεό μου.