Wśród smaganych wiatrem, zdradliwych wrzosowych bagien
Nurzaliśmy się w zieleni wrzosu.
Byłeś porywczy, niczym moja zazdrość:
zbyt pobudzony, zbyt zachłanny.
Jak mogłeś mnie opuścić,
Gdy tak bardzo chciałam posiąść cię,
I nienawidziłam cię,
I kochałam naraz.
Okropne sny w nocy,
Uświadomiły mi, że przegram tę walkę.
I że opuszczę, że porzucę,
Me Wichrowe Wzgórza.
Heatcliffie, to ja - twa Kasia,
Wróciłam do domu, tak mi zimno,
Proszę otwórz okno i wpuść mnie.
Och, tak mroczno się robi, tak samotnie,
Po tamtej stronie, tak daleko od ciebie.
Usycham z tęsknoty, i już teraz widzę,
że bez ciebie nie mogę istnieć.
Więc wracam kochany,
Okrutny Heatcliffie,
Mój jedyny śnie, mój jedyny panie.
Zbyt długo już błądzę po nocach,
Więc wracam do niego, by wszystko naprawić,
Więc wracam do domu na zszargane wiatrem, na wichrowe wzgórza.
Ach, pozwól mi zdobyć ją,
Pozwól zagarnąć twą duszę.
Proszę - pozwól mi zdobyć ją,
Pozwól mi posiąść twą duszę.
To przecież ja - twoja Kasia.