Tam ortasındayım ve hepsini gözden çıkarabilirim
Ama insanlar sahnelerin arkasına bakar,
Sonrasındaysa hep şöyle başlar: Ben hep çok uzun uyurum,
Başaramam ve bu yüzden kendimi berbat hissederim.
Kendimi vitrinlerde düşünemiyorum,
Hoşuma giden hiçbir şey bulamam.
En güzel elbiselere ve en güçlü erkeklere ihtiyacım var
ve elimi her zaman sıkıca tutacak bir ele.
Neyin hayalini kurmalıyız, olmak istediğimizi mi?
Neye inanmalıyız? Bu bizi nereye götürür?
Herşey gelir geçer, geriye yine benliğimiz mi kalır?
Şehir kulüplerine attık kendimizi,
Yabancı ellerle ve asla tatmin olmayacağız.
Sonrasındaysa başka bir sevgiliyle uyanırız,
Asla terketmiyeceğimizi sandığımız.
Kendimi boş hissediyorum ve ağır bir gece var uzanan,
Öyle ağır ki omuzlarımda.
Bir zamanların tüm umutları, çok uzun zamandır artık yok.
Gece tekrardan kolayca harcandı.
Aradım ve aradım, en arka köşelerde
Beni seven gözleri.
Henüz asla göz kırpmadı, belki de ben anlamadım.
Neyin hayalini kurmalıyız, olmak istediğimizi mi?
Neye inanmalıyız? Bu bizi nereye götürür?
Herşey gelir geçer, geriye yine benliğimiz mi kalır?
Şehir kulüplerine attık kendimizi,
Yabancı ellerle mutlu olunmaz ve asla tatmin olmayacağız.
Sonrasındaysa başka bir sevgiliyle uyanırız,
Asla terketmiyeceğimizi sandığımız.
Artık nefes alamayız ve yemek yemeyi unuturuz.
Çok fazla içeriz, hedefsiz bir oyun kalır geriye.
Bu ne zaman son bulur? Ne zaman buradan dışına çıkarız?
Neyin hayalini kurmalıyız? Kimin evindeyiz?
Neyin hayalini kurmalıyız, olmak istediğimizi mi?
Neye inanmalıyız? Bu bizi nereye götürür?
Herşey gelir geçer, geriye yine benliğimiz mi kalır?
Şehir kulüplerine attık kendimizi,
Yabancı ellerde mutlu olunmaz ve asla tatmin olmacağız.
Sonrasındaysa başka bir sevgiliyle uyanırız,
Asla terketmiyeceğimizi sandığımız.
Neyin hayalini kurmalıyız?