Dolapta, bir kutudaki bir kitapta
Bir kere duyduğum bir şarkının bir mısrasında
Bir Haziran günü, geç vakit bir verandada, bir anda
Ayın altında, bir fısıltıdaki bir nefeste
Oradaydı, parmaklarımın ucunda
Oradaydı, dilimin ucunda
Oradaydın ve ben hiç bu kadar uzak olmamıştım
Orada, tüm dünya kollarımın arasındaydı
Ve ben hepsinin kayıp gitmesine izin verdim
[Nakarat:]
Ben ne yaparım şimdi, sen gittin
Yedek plan yok, ikinci bir şans yok
Ve suçlayacak başka kimse de yok
Geriye kalan sessizlike tüm duyabildiğim
Söyleyemediğim sözcükler
Hiç durmayacak olan bir yağmur var
Yıkmaya çalıştığım bir duvar var
Söylemem gereken şey dudaklarımdan geçmedi
Bu yüzden, söyleyemedim ve şimdi bu hale geldik
Ve şimdi çok geç
[Nakarat:]
Ben ne yaparım şimdi, sen gittin
Yedek plan yok, ikinci bir şans yok
Ve suçlayacak başka kimse de yok
Geriye kalan sessizlike tüm duyabildiğim
Söyleyemediğim sözcükler
Sana nasıl hissettiğimi söylemenin bir yolunu bulmalıydım
Şimdi söylediğim tek kişi kendimim
[Nakarat:]
Ben ne yaparım şimdi, sen gittin
Yedek plan yok, ikinci bir şans yok
Ve suçlayacak başka kimse de yok
Geriye kalan sessizlike tüm duyabildiğim
Söyleyemediğim sözcükler
Ne yaparım, ne söylerim
Ve suçlayacak başka kimse de yok
Geriye kalan sessizlikte tüm duyabildiğim
Söyleyemediğim sözcükler