Σε ένα βιβλίο σε κάποιο κουτί στη ντουλάπα
Σε ένα στίχο σε κάποιο τραγούδι που κάποτε άκουσα
Σε μια στιγμή στο πλατύσκαλο αργά 1η του Ιούνη
Σε μια ανάσα κάτω από έναν ψίθυρο στο φεγγαρόφως
Ήταν εκεί στην άκρη των δαχτύλων μου
Ήταν εκεί στην άκρη της γλώσσας μου
Ήσουν εκεί και εγώ δεν ήμουν ποτέ τόσο μακριά
Ήταν εκεί, ολόκληρος ο κόσμος μέσα στα χέρια μου
Και άφησα τα πάντα να ξεγλιστρίσουν
[Ρεφραίν:]
Τι κάνω τώρα που έφυγες;
Χωρίς εναλλακτικό σχέδιο, χωρίς δεύτερη ευκαιρία
Και χωρίς κανέναν άλλο να κατηγορήσω
Το μόνο που μπορώ βα ακούσω στη σιωπή που απέμεινε
Είναι τα λόγια που δεν μπόρεσα να πω
Υπάρχει μια βροχή που ποτέ δεν θα πάψει να πέφτει
Υπάρχει ένας τοίχος που προσπάθησα να γκρεμίσω
Αυτό που έπρεπε να πω απλά δεν μπορούσε να περάσει τα χείλη μου
Οπότε δείλιασα και τώρα καταλήξαμε εδώ
Και είναι πλέον αργά
[Ρεφραίν:]
Τι κάνω τώρα που έφυγες;
Χωρίς εναλλακτικό σχέδιο, χωρίς δεύτερη ευκαιρία
Και χωρίς κανέναν άλλο να κατηγορήσω
Το μόνο που μπορώ βα ακούσω στη σιωπή που απέμεινε
Είναι τα λόγια που δεν μπόρεσα να πω
Έπρεπε να είχα βρει έναν τρόπο να σου πω πως νιώθω
Τώρα το μόνο που λέω στον εαυτό μου είναι...
[Ρεφραίν:]
Τι κάνω τώρα που έφυγες;
Χωρίς εναλλακτικό σχέδιο, χωρίς δεύτερη ευκαιρία
Και χωρίς κανέναν άλλο να κατηγορήσω
Το μόνο που μπορώ βα ακούσω στη σιωπή που απέμεινε
Είναι τα λόγια που δεν μπόρεσα να πω
Τί κάνω; Τι λέω;
Και χωρίς κανέναν άλλο να κατηγορήσω
Το μόνο που μπορώ βα ακούσω στη σιωπή που απέμεινε
Είναι τα λόγια που δεν μπόρεσα να πω